Przemoc to choroba, której można zapobiec.
Żadne państwo ani żaden człowiek nie może czuć się bezpiecznie w świecie, w którym istnieje zagrożenie dla bezpieczeństwa. Wartości, jakimi są pokojowe intencje, myśli i praktyki, nie stanowią już tylko jednego z możliwych do przyjęcia rozwiązań, ale konieczność. Znajdują one swoje urzeczywistnienie w relacjach między państwami, grupami, i pojedynczymi osobami.
Żywimy głębokie przekonanie, że wyznawanie wartości eliminujących przemoc, zapoczątkuje stworzenie bardziej pokojowego, cywilizowanego porządku świata, w którym skuteczniejsze i sprawiedliwsze formy rządzenia, pełne poszanowania dla godności ludzkiej oraz świętości życia, staną się rzeczywistością.
Nasze kultury, nasze historie, oraz nasze indywidualne życia są między sobą ściśle powiązane, nasze działania zaś wzajemnie od siebie uzależnione. Zwłaszcza dzisiaj, jak nigdy wcześniej wierzymy, iż prawdą jest następujące stwierdzenie: nasz los jest naszym wspólnym losem. O jego kształcie zadecydujemy dziś, naszymi dzisiejszymi intencjami, decyzjami i działaniami. Żywimy ponadto przekonanie, że tworzenie kultury pokoju i działań bez przemocy, choć to proces niełatwy i żmudny, jest dla nas zarówno koniecznością jak i szlachetnym celem. Potwierdzenie wartości zawartych w niniejszym Apelu to krok niezbędny dla przetrwania i rozwoju ludzkości oraz do osiągnięcia świata bez przemocy.
My, Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla, indywidualni I zbiorowi,
potwierdzając naszą wierność Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka,
kierując się koniecznością położenia kresu rozprzestrzeniania się przemocy we wszystkich sferach życia społecznego, a zwłaszcza zagrożeń na skalę globalną, które mogą stanowić niebezpieczeństwo dla samego istnienia ludzkości,
potwierdzając, że wolność przekonań i słowa stanowi fundament demokracji i kreatywności,
świadomi, iż przemoc znajduje swój wyraz w wielorakich formach, przybierając postać np. konfliktu zbrojnego, okupacji wojskowej, nędzy, eksploatacji ekonomicznej, dewastacji środowiska naturalnego, korupcji oraz uprzedzeń na tle rasowym, religijnym, bądź dotyczących płci czy orientacji seksualnej,
zdając sobie sprawę z tego, iż gloryfikowanie przemocy, jakie znajduje swój wyraz w komercyjnej rozrywce może doprowadzić do uznania przemocy za stan normalny i akceptowalny,
pamiętając, iż przemoc wyrządza największe krzywdy najsłabszym I najbardziej bezbronnym,
mając w pamięci, że pokój to nie tylko niewystępowanie przemocy, ale także obecność sprawiedliwości oraz dobra,
świadomi, iż niezdolność niektórych państw do właściwego rozwiązania kwestii różnorodności etnicznej, kulturowej oraz religijnej stanowi źródło wielu aktów przemocy w świecie,
uświadamiając sobie pilną potrzebę opracowania alternatywnego podejścia do wspólnego bezpieczeństwa, w którym ani żaden kraj, ani żadna grupa krajów nie opierałaby swego bezpieczeństwa na broni jądrowej,
świadomi, iż świat potrzebuje skutecznych mechanizmów globalnych oraz pokojowych sposobów unikania i rozwiązywania konfliktów, i że działają one najskuteczniej, o ile zostaną zastosowane w najwcześniejszym możliwym momencie,
zauważając, że to na jednostkach sprawujących władzę spoczywa największa odpowiedzialność za położenie kresu przemocy tam, gdzie do niej dochodzi, oraz za niedopuszczanie do przemocy wszędzie, gdzie to możliwe,
potwierdzając, że pokojowe wartości muszą triumfować na wszystkich poziomach życia społecznego, a także w relacjach między państwami i narodami,
bezzwłocznie wzywamy społeczność globalną do przestrzegania poniższych zasad:
Punkt pierwszy: We współzależnym świecie, zapobieganie konfliktom zbrojnym i rozwiązywanie ich, zarówno w poszczególnych państwach, jak i między państwami, może wymagać zbiorowych działań wspólnoty międzynarodowej. Bezpieczeństwo poszczególnych państw można osiągnąć poprzez promowanie bezpieczeństwa globalnego. Wymaga to zapewnienia skuteczności wdrażania rezolucji ONZ oraz postanowień organizacji współpracy regionalnej.
Punkt drugi: W celu osiągnięcia świata bez przemocy, państwa muszą przestrzegać prawa i zawsze honorować swoje zobowiązania prawne.
Punkt trzeci: Należy bezzwłocznie podjąć wysiłki na rzecz powszechnego, kontrolowalnego wyeliminowania broni jądrowej oraz wszelkiej innej broni masowego rażenia. Państwa posiadające taką broń muszą podjąć konkretne kroki w kierunku rozbrojenia oraz przyjęcia systemu bezpieczeństwa nie opierającego się na odstraszającej sile broni jądrowej. Jednocześnie państwa muszą kontynuować wysiłki na rzecz umacniania systemu nierozprzestrzeniania broni jądrowej, podejmując w tym celu takie kroki, jak rozszerzenie wielostronnej kontroli, ochrona materiału jądrowego, oraz kontynuacja rozbrojenia.
Punkt czwarty: W celu wyeliminowania przemocy w społeczeństwie, należy na poziomie międzynarodowym, regionalnym, państwowym i lokalnym, ograniczyć produkcję oraz sprzedaż broni ręcznej strzeleckiej i lekkiej. Należy także w pełni i powszechnie wdrożyć międzynarodowe porozumienia w kwestii rozbrojenia, takie jak podpisany w 1997 r. Traktat Ottawski, wspierać nowe wysiłki zmierzające do wyeliminowania stosowania min i broni nieukierunkowanej, jak np. bomby kasetowe. Należy ponadto wcielić w życie wszechstronny i skuteczny Traktat o Handlu Bronią.
Punkt piąty: Nie może być żadnego usprawiedliwienia dla terroryzmu, przemoc bowiem rodzi przemoc i żadna przyczyna nie jest w stanie uzasadnić aktów terroru dokonywanych na ludności cywilnej jakiegokolwiek państwa. Jednocześnie jednak walka przeciwko terroryzmowi nie może stanowić usprawiedliwienia dla pogwałcenia praw człowieka, międzynarodowego prawa humanitarnego, norm cywilizacyjnych czy demokracji.
Punkt szósty: Położenie kresu przemocy w domu i w rodzinie wymaga bezwarunkowego poszanowania równości, wolności, godności oraz praw kobiet, mężczyzn i dzieci, przez wszystkie osoby, wszystkie instytucje państwa, religie czy społeczeństwo obywatelskie. Wszelkie konieczne po temu zabezpieczenia muszą zostać sformułowane w ustawodawstwie oraz konwencjach na poziomie lokalnym oraz międzynarodowym.
Punkt siódmy: Każda jednostka i każde państwo ponosi współodpowiedzialność za niedopuszczanie do przemocy przeciw dzieciom I młodzieży, którzy stanowią naszą wspólną przyszłość I najcenniejszy dar. Wszystkie dzieci i cała młodzież mają prawo do wysokiej jakości wykształcenia, skutecznej podstawowej opieki medycznej, osobistego bezpieczeństwa, zabezpieczeń socjalnych, pełnego uczestnictwa w społeczeństwie oraz środowisku pozwalającym im na rozwijanie swoich zdolności, co z kolei prowadzi do upowszechnienia stylu życia opartego na niestosowaniu przemocy. Edukacja do pokoju, promowanie pokojowych rozwiązań oraz przyrodzonej człowiekowi cechy współczucia winny stanowić podstawy programowe instytucji edukacyjnych na wszystkich możliwych poziomach.
Punkt ósmy: Chcąc nie dopuścić do konfliktów, jakie mogą się zrodzić na skutek uszczuplania zasobów naturalnych, zwłaszcza źródeł energii i wody, państwa, poprzez stworzenie mechanizmów prawnych i norm, zobowiązane są do zdecydowanej ochrony środowiska naturalnego oraz promowania wśród mieszkańców modelu dostosowania konsumpcji tych zasobów proporcjonalnie do ich dostępności i ograniczenia ich zużycia tylko do swoich faktycznych potrzeb.
Punkt dziewiąty: Apelujemy do ONZ I jego członków, by promowały uznanie dla etnicznej, kulturowej oraz religijnej różnorodności. Złota dewiza świata bez przemocy brzmi: „Traktujmy innych tak, jak byśmy chcieli, by traktowano nas”.
Punkt dziesiąty: Zasadniczym narzędziem politycznym, które może doprowadzić do zaistnienia świata bez przemocy są sprawne instytucje demokratyczne oraz dialog oparty na godności, wiedzy, kompromisie, zachowujący równowagę interesów uczestniczących stron, i tam gdzie ma to zastosowanie, uwzględniający również bolączki całej ludzkości oraz środowiska naturalnego.
Punkt jedenasty: Wszystkie państwa, instytucje oraz jednostki zobowiązane są wspierać wysiłki na rzecz sprawiedliwszej dystrybucji zasobów ekonomicznych oraz przezwyciężania głębokich nierówności, które stanowią podatny grunt dla przemocy. Nierówności w warunkach życia wiodą w sposób nieunikniony do braków możliwości, a co zatem idzie w wielu przypadkach do utraty nadziei.
Punkt dwunasty: Państwa muszą uznać działalność społeczeństwa obywatelskiego, w tym również obrońców praw człowieka oraz aktywistów działających na rzecz pokoju i ochrony środowiska oraz zapewnić im ochronę, bez nich bowiem budowanie świata bez przemocy nie jest możliwe, a przecież to rządy muszą służyć interesom mieszkańców swojego państwa, nie na odwrót. Należy tworzyć odpowiednie warunki oraz formy zachęty dla społeczeństwa obywatelskiego, zwłaszcza kobiet, do udziału w procesach politycznych przebiegających zarówno na poziomie globalnym, regionalnym, krajowym, jak i lokalnym.
Punkt trzynasty: Wzywamy wszystkich do realizowania zasad niniejszego Apelu i tym samym wspólnego działania na rzecz sprawiedliwego świata, bez zabijania, w którym każdy ma prawo nie zostać zabitym oraz obowiązek niezabijania innych.
Chcąc przeciwstawić się wszystkim formom przemocy, wzywamy do naukowych badań w sferze ludzkich interakcji I dialogu. Zachęcamy zatem do pomocy w przejściu do pokojowego społeczeństwa bez zabijania przedstawicieli świata nauki oraz wspólnot religijnych.
Sygnatariusze Nobliści:
• Mairead Corrigan Maguire
• Jego Świątobliwość Dalajlama
• Michaił Gorbaczow
• Lech Wałęsa
• Frederik Willem De Klerk
• Arcybiskup Desmond Mpilo Tutu
• Jody Williams
• Mohamd ElBaradei
• John Hume
• Carlos Filipe Ximenes Belo
• Betty Williams
• Muhammad Junus
• Wangari Maathai
• Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej
• Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża
• Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej
• Amerykańskie Stowarzyszenie Przyjaciół
• Międzynarodowe Biuro Pokoju
Kartę popierają:
Instytucje:
• rząd Kraju Basków
• władze miasta Cagliari, Włochy
• prowincja Cagliari, Włochy
• władze miasta Villa Verde (OR), Włochy
• władze miasta Grosseto, Włochy
• władze miasta Lesignano de’ Bagni (PR), Włochy
• władze miasta Bagno a Ripoli (FI), Włochy
• władze miasta di Castel Bolognese (RA), Włochy
• władze miasta Cava Manara (PV), Włochy
• władze miasta Faenza (RA), Włochy
Organizacje:
• Peace People – Belfast (Irlandia Północna)
• Associazione Memoria Collettiva
• Hokotehi Moriori Trust, Nowa Zelandia
• World Without Wars and Without Violence
• World Center for Humanist Studies (WCHS)
• The Community (for Human Development), World Federation
• Convergence of Cultures, World Federation
• International Federation of Humanist Parties
• Association “Cádiz por la No-Violencia”, Hiszpania
• Women for a Change International Foundation, (Wielka Brytania, Indie, Izrael, Kamerun, Nigeria)
• Institute for Peace and Secular Studies, Pakistan
• Association Assocodecha, Mozambik
• Awaz Foundation, Centre for Development Services, Pakistan
• Eurafrica, multicultural association (wielokulturowe stowarzyszenie), Francja
• Peace Games UISP, Włochy
• Club Moebius, Argentyna
• Centro per lo sviluppo creative “Danilo Dolci”, Włochy
• Centro Studi ed Iniziative Europeo, Włochy
• Gruppo Emergency Alto Casertano, Włochy
• Sociedad Boliviana de origami, Boliwia
• Il sentiero del Dharma, Włochy
• Gocce di fraternità, Włochy
• Fundación Aguaclara, Wenezuela
• Associazione Lodisolidale, Włochy
• Colectivo de Educación en derechos humanos y Prevención Activa de Conflictos, Hiszpania
• ETOILE.COM (Agence Rwandaise d’Edition, de Recherche, de Presse et de Communication), Rwanda
• Human Rights Youth Organization, Włochy
• Ateneo de Petare, Wenezuela
• Association étudiante du CÉGEP de Sherbrooke, Quebec, Kanada
• Federación de Instituciones Privadas de Atención al Niño, el Joven y la Familia (FIPAN), Wenezuela
• Centre Communautaire Jeunesse Unie de Parc Extension, Québec, Kanada
• Physicians for Global Survival, Kanada
• UMOVE (United Mothers Opposing Violence Everywhere), Kanada
• Raging Grannies, Kanada
• Veterans Against Nuclear Arms, Kanada
• Transformative Learning Centre, University of Toronto, Kanada
• Promotores de Paz y No Violencia, Hiszpania
• ACLI (Associazioni Cristiane Lavoratori Italiani), Włochy
• Legautonomie Veneto, Włochy
• Istituto Buddista Italiano Soka Gakkai, Włochy
• UISP Lega Nazionale Attività Subacquee, Włochy
• Commissione Giustizia e Pace di CGP-CIMI, Włochy
• Global Security Institute, Jonathan Granoff
Znane osobistości:
• Mr Walter Veltroni, były burmistrz Rzymu
• Mr Tadatoshi Akiba, burmistrz Hiroszimy, Prezes Mayors for Peace (Burmistrzowie dla Pokoju)
• Mr Agazio Loiero, gubernator Kalabrii, Włochy
• Prof. M. S. Swaminathan, były Prezes Pugwash Conferences on Science and World Affairs, Organizacja Laureatów Pokojowej Nagrody Nobla
• David T. Ives, Albert Schweitzer Institute
• George Clooney, aktor
• Don Cheadle, aktor
• Bob Geldof, piosenkarz
• Tomás Hirsch, rzecznik Humanism for Latin America
• Michel Ussene, rzecznik Humanism for Africa
• Giorgio Schultze, rzecznik New Humanism for Europe
• Chris Wells, rzecznik New Humanism, North America
• Sudhir Gandotra, rzecznik New Humanism, Asia-Pacific Region
• Maria Luisa Chiofalo, przewodnicząca Komisji, władze miasta Piza, Włochy
• Silvia Amodeo, Prezes Meridión Foundation, Argentyna
• Miloud Rezzouki, Prezes ACODEC, Maroko
• Angela Fioroni, regionalna sekretarz Legautonomie Lombardia, Włochy
• Luis Gutiérrez Esparza, Prezes Latin American Circle of International Studies (LACIS), Meksyk
• Vittorio Agnoletto, byłu europedutowany, Włochy
• Lorenzo Guzzeloni, burmistrz Novate Milanese (MI), Włochy
• Mohammad Zia-ur-Rehman, narodowy koordynator GCAP-Pakistan
• Raffaele Cortesi, burmistrz Lugo di Romagna (RA), Włochy
• Rodrigo Carazo, były prezydent Kostaryki
• Lucia Bursi, burmistrz Maranello (MO), Włochy
• Miloslav Vlček, Przewodniczący Izby Deputowanych Republiki Czeskiej
• Simone Gamberini, burmistrz Casalecchio di Reno (BO), Włochy
• Lella Costa, aktorka, Włochy
• Luisa Morgantini, była wiceprzewodnicząca Parlamentu Europejskiego, Włochy
• Birgitta Jónsdóttir, posłanka, Prezes Friends of Tibet in Islandia, Islandia
• Italo Cardoso, Gabriel Chalita, José Olímpio, Jamil Murad, Quito Formiga, Agnaldo Timóteo, João Antonio, Juliana Cardoso Alfredinho Penna (‘Frente Parlamentar de Acompanhamento da Marcha Mundial pela Paz e a Não Violência em São Paulo’), Brazylia
• Katrín Jakobsdóttir, Minister Edukacji, Kultury I Nauki, Islandia
• Loredana Ferrara, przewodnicząca Komisji Prowincji Prato, Włochy
• Ali Abu Awwad, działacz na rzecz pokoju, Palestyna
• Giovanni Giuliari, przewodniczący komisji władz miasta Vicenza, Włochy
• Rémy Pagani, burmistrz Genewy, Szwajcaria
• Paolo Cecconi, burmistrz Vernio (PO), Włochy
• Viviana Pozzebon, piosenkarka, Argentyna
• Max Delupi, dziennikarz I dyrygent, Argentyna
• Páva Zsolt, burmistrz Pécs, Węgry
• György Gemesi, burmistrz Gödöllő, Prezes Węgierskiego Stowarzyszenia Samorządów, Węgry
• Agust Einarsson, rektor Uniwersytetu Bifröst, Islandia
• Svandís Svavarsdóttir, Minister Ochrony Środowiska, Islandia
• Sigmundur Ernir Rúnarsson, poseł, Islandia
• Margrét Tryggvadóttir, posłanka, Islandia
• Vigdís Hauksdóttir, posłanka, Islandia
• Anna Pála Sverrisdóttir, posłanka, Islandia
• Thráinn Bertelsson, poseł, Islandia
• Sigurður Ingi Jóhannesson, poseł, Islandia
• Omar Mar Jonsson, burmistrz Sudavikurhreppur, Islandia
• Raul Sanchez, Sekretarz ds. Praw Człowieka, Prowincja Cordoba, Argentyna
• Emiliano Zerbini, muzyk, Argentyna
• Amalia Maffeis, Servas – Cordoba, Argentyna
• Almut Schmidt, dyrektor Goethe Institut, Cordoba, Argentyna
• Asmundur Fridriksson, burmistrz Gardur, Islandia
• Ingibjorg Eyfells, dyrektor szkoły, Geislabaugur, Reykjavik, Islandia
• Audur Hrolfsdottir, dyrektor szkoły, Engidalsskoli, Hafnarfjordur, Islandia
• Andrea Olivero, Prezydent Acli, Włochy
• Dennis J. Kucinich, kongresman, USA
